Granica między hobby a obsesją jest płynna… To co robi Lasse Stolley, niemiecki siedemnastolatek, moim skromnym zdaniem jest to drugie.

Lasse jest cyfrowym nomadą. Ale typowy cyfrowy nomada osiada na jakiś czas w jednym kraju, najlepiej z ciepłym klimatem i tanim piwem, natomiast Lasse mieszka w pociągach i stamtąd pracuje jako programista. Robi to legalnie: ma bilet Bahn100, który daje mu prawo do nieograniczonych przejazdów pierwszą klasą. Śpi w nocnych pociągach, je śniadania w salonach Deutsche Bahn (DB) na stacjach, myje się w publicznych centrach sportowych czy pływalniach. Ubrania pierze ręcznie w publicznych umywalkach w toaletach czy salonach DB, I oczywiście cały jego dobytek podróżuje z nim – Lasse podkreśla że jego dom to pociąg, i że nie ma on stałego adresu.

W swoim blogu pisze: „Zdecydowałem się mieszkać w pociągach gdy skończyłem szkołę mając 16 lat. Latem 2022 postanowiłem ulec mojemu zamiłowaniu do włóczęgi, wynieść się z domu moich rodziców w Szlezwiku-Holsztynie i rozpocząć wielką przygodę. Pierwsze miesiące były trudne, musiałem się wielu rzeczy nauczyć, bo wszystko było inaczej niż sobie wyobrażałem. Ważnym aspektem życia w pociągu jest zredukowanie ilości posiadanych rzeczy. Miejsca jest bardzo mało, musisz staranie wybrać to czego naprawdę potrzebujesz, ograniczyć się tylko do absolutnego minimum.”

Do tej pory Lasse przejechał ponad 500,000 kilometrów. Twierdzi, że jeszcze nie widział wszystkiego co chce obejrzenia a jego Bahncard 100 jest ważna jeszcze sześć miesięcy. Ocenia, że roczny koszt takiego trybu życia to około €10,000 (łącznie z biletem)

Jak ja miałem 17 lat (bardzo dawno temu ☹☹) takich możliwości nie było, na przykład nikt jeszcze nie wymyślił cyfrowych nomadów. Ale chyba mój ówczesny charakter był bardzo różny od osobowości Lassego. Z jednej strony go podziwiam, z drugiej się zastanawiam kiedy zamieni obecny tryb życia na coś bardziej stabilnego. I mam nadzieję, że zamiłowanie do pociągów z nim zostanie.