W kompleksowym badaniu holenderscy ekonomiści zbadali wpływ masowej imigracji na państwo opiekuńcze. Wyniki są druzgocące i jasno pokazują, że masowa imigracja osób niewykwalifikowanych i niechętnych do integracji wyrządza ogólnie więcej szkody państwu niż przynosi korzyści.
Czy imigracja jest rozwiązaniem zabezpieczającym systemy społeczne i potrzeby rynku pracy? Tak przynajmniej twierdzi lewica polityczna. Ale rzeczywistość jest oczywiście zupełnie inna. Kompleksowe holenderskie badanie przeprowadzone przez Amsterdam School of Economics na Uniwersytecie w Amsterdamie pokazuje coś przeciwnego. Badanie ekonomistów zatytułowane „ Państwo opiekuńcze bez granic – konsekwencje imigracji dla finansów publicznych ” jest policzkiem wymierzonym tym utopistom, którzy chcą zatuszować masową imigrację.
Autorzy dochodzą do wniosku, że koszty netto dla skarbu państwa odgrywają coraz większą rolę, szczególnie ze względu na redystrybucję państwa opiekuńczego. Piszą: „Imigracja nie wydaje się być rozwiązaniem problemu starzenia się społeczeństwa. Wręcz przeciwnie, obliczenia zawarte w niniejszym raporcie pokazują, że wpływ imigracji – wyrażony jako odsetek produktu krajowego brutto (PKB) – był średnio ponad dwukrotnie większy niż efekt starzenia się w latach 2015–2019. Dlatego obecna imigracja raczej pogłębia problem, niż go poprawia”.
Dane pokazują jednak również, że odsetek rodzimych holenderskich dzieci staje się coraz mniejszy. Jednocześnie w ostatnich latach znacznie wzrosła zwłaszcza migracja azylowa.
Istnieją jednak również znaczne różnice między poszczególnymi grupami imigrantów. Mówiąc prościej, można powiedzieć, że podczas gdy Azjaci i Europejczycy rzadko otrzymują świadczenia socjalne i tylko przez krótki czas, muzułmanie w szczególności bardzo niechętnie się integrują i otrzymują wsparcie finansowe od państwa przez ponadprzeciętny okres czasu.
