23 stycznia roku 1919 władze czechosłowackie złamały wcześniejsze ustalenia graniczne zawarte przez lokalnych działaczy i nakazały swoim wojskom wkroczyć do polskiej części Śląska Cieszyńskiego. Wcześniejszy podział oparty był o argumenty językowo-etniczne. Rząd w Pradze ignorował jednak fakt, że na spornym obszarze żyła większość polska, gdyż pragnął zachować uprzemysłowiony obszar wraz ze strategiczną linią kolejową. Z tego też powodu odwoływał się do racji historycznych. Czesi rozpoczęli akcję pragnąć uniemożliwić zorganizowanie na polskiej części Śląska Cieszyńskiego wyborów parlamentarnych, co umocniłoby polskie panowanie w regionie. W styczniu roku 1919 Czesi odnieśli spore sukcesy, gdyż Polacy byli skupieni na froncie ukraińskim – Rzeczypospolitej bronili na froncie walki z Czechami głównie ochotnicy. Z czasem konflikt został umiędzynarodowiony, ale kolejne rozstrzygnięcia w odczuciu strony polskiej nie były sprawiedliwe. W trakcie wojny ze stycznia i lutego roku 1919 Czesi dopuścili się zbrodni na Polakach.
