W Internecie bardzo popularne stało się hasło zaproponowane przez globalistów z Forum Ekonomicznego w Davos. Zakłada ono, że po pandemii odejdziemy od prywatnej własności. Warto zauważyć, że taki postulat staje się popularny zwłaszcza wśród zachodnich społeczeństw.
SPIS TREŚCI:
Młodzi Amerykanie chcą socjalizmu
Na potrzeby artykułu najpierw przyda się Wam klasyfikacja pokoleń w USA:
- Pokolenie Z – osoby w wieku 16-23 lata,
- Millenials – osoby w wieku 24-39 lat,
- Pokolenie X – osoby w wieku 40-55 lat,
- Boomers – osoby w wieku 56-74 lata,
- Silent generation – powyżej 75 lat.
Jak wynika z badań przeprowadzonych w 2020 roku, 40% Amerykanów ma pozytywny stosunek do socjalizmu (o 4% więcej niż w roku poprzednim). Najsilniejszy wzrost nastrojów socjalistycznych widoczny jest wśród najmłodszych obywateli, w przypadku których pozytywny stosunek do socjalizmu wyraża 49% osób (mowa o „pokoleniu Z”, czyli 16-23 lata).
Przychylność tej samej grupy wiekowej dla komunizmu utrzymuje się na stałym poziomie 28%, a wśród tzw. „millenialsów” czyli grupy wiekowej 24-39 lat, jest to 22%.
Dodatkowo, 18% osób z „pokolenia Z” i 13% „millenialsów” uważa, że komunizm jest systemem bardziej sprawiedliwym niż kapitalizm i zasługuje na rozważenie wprowadzenia go w Ameryce.
Warto zaznaczyć, że wspomniane „pokolenie Z” oraz „millenialsi” to młodzi obywatele. To właśnie oni będą kreować przyszły świat.
Powyższe dane sugerują, że młodsze pokolenia nie są do końca zadowolone z obecnego systemu (w domyśle „kapitalistycznego”). W wielu państwach zachodnich standard życia zwykłych obywateli wcale nie ulega poprawie, pomimo wiecznie rosnących wykresów giełdowych i ogromnych przychodów poszczególnych korporacji. Młodsze pokolenia mają dużo mniejsze szanse na znalezienie pracy z godziwym wynagrodzeniem. Z kolei osoby w wieku produkcyjnym boleśnie odczuwają fakt, że ich płace rosną dużo wolniej niż ceny dóbr i usług. Poniższa grafika pokazuje wzrost cen przykładowych dóbr pomiędzy 1971, a 2020 rokiem.
Skumulowana inflacja CPI w latach 1971-2020 wyniosła 630%, a średnia płaca wzrosła jedynie o 240%. Jednocześnie średnia cena domu wzrosła o 1250%, a średnia wysokość czynszu o niemal 900%. Dzięki rekordowo taniemu i łatwo dostępnemu kredytowi, ceny nieruchomości szybko rosną. Dla młodych Amerykanów praktycznie niemożliwym jest zakup nieruchomości po kilku latach oszczędzania. Zostają im zatem trzy opcje – kredyt hipoteczny na 30 lat, pomoc finansowa od rodziców albo pozostanie w rodzinnym domu. Wychodzi za to, że mamy w USA nieustanny wzrost gospodarczy, a ludzi stać na coraz mniej.
W efekcie ponad połowa młodych osób w USA (18-29 lat) wciąż mieszka z rodzicami.
Warto zauważyć, że odsetek ten zaczął wzrastać w latach 70. ubiegłego wieku, dokładnie wtedy, gdy zamiast standardu złota wprowadzono system pustego pieniądza. To właśnie on pozwolił na obniżenie kosztów kredytu niemalże do zera i wykreowanie bańki na rynkach nieruchomości, akcji i obligacji.
Co ciekawe, w latach 70. ubiegłego wieku średnia pensja w USA wynosiła ok. 10 000 USD rocznie, a nowy dom kosztował ok. 25 000 USD. Oznacza to, że żyjąc w tamtych czasach moglibyśmy kupić nowy dom po 4 latach ostrego oszczędzania. Jak to się ma do dzisiejszych czasów? Obecnie, aby zakupić dom przeciętny obywatel USA zmuszony jest wziąć kredyt na 25-30 lat, jednocześnie stając się niewolnikiem systemu.
Wprowadzenie systemu pustego pieniądza sprawiło również, że nierówności społeczne zaczęły być coraz bardziej widoczne. Poniższa grafika pokazuje jaki udział w dochodach całego społeczeństwa ma 10% najbogatszych osób.
Amerykanie dostrzegają tą kwestię. W badaniu aż 78% stwierdziło, że przepaść między bogatymi i biednymi to poważny problem.
Skąd wzięły się tak duże nierówności w systemie kapitalistycznym?
Warto zaznaczyć, że system obowiązujący w państwach zachodnich nie jest w 100% systemem kapitalistycznym. Kapitalizm to nie tylko własność prywatna środków produkcji. To również swoboda wymiany dóbr i co najważniejsze – konkurencja. A ta powoli, lecz sukcesywnie jest ograniczana poprzez kreowanie różnego rodzaju ograniczeń dla małych i średnich przedsiębiorstw.
Regulacje tworzą bariery wejścia dla mniejszych firm. Duże korporacje z ugruntowaną pozycją na rynku stać na prawników, w przeciwieństwie do małych i średnich przedsiębiorstw. Tymczasem to właśnie małe i średnie firmy tworzą konkurencje która w ostateczności jest dobra dla konsumenta końcowego. Dzięki „rynkowej rywalizacji” konsument może nabyć w zależności od potrzeby, lepszy jakościowo bądź też tańszy produkt.
To co obecnie widzimy przypomina oligopol. Od lat 80. różne branże w USA coraz częściej zdominowane są przez dwie lub trzy firmy. Fuzje pomiędzy głównymi graczami doprowadziły do konsolidacji poszczególnych rynków. Z kolei małym firmom bardzo ciężko jest się przebić ze względu na ogromną liczbę regulacji i różnego rodzaju wymogów.
Na rynku amerykańskim można znaleźć różne przykłady oligopoli. Oto kilka z nich.
Aż 90% amerykańskich mediów należy do zaledwie pięciu korporacji: Walt Disney, Time Warner, Viacom CBS, NBC Universal i News Corporation. Daje im to swoisty monopol na „prawdę”.
Na rynku technologicznym konkurencji też nie widać. W przypadku smartfonów systemy operacyjne zdominowane są przez firmy takie jak Apple iOS i Google Android. W przypadku zwykłych komputerów możemy skorzystać z Apple i Microsoft. Natomiast w samym Internecie ciężko znaleźć konkurentów dla Google, Facebook i Amazon.
Dzisiejszy przemysł lotniczy w Stanach Zjednoczonych jest zdominowany przez cztery główne krajowe linie lotnicze – American Airlines, Delta Air Lines, Southwest Airlines i United Airlines Holdings. Ceny za loty są dużo wyższe niż w Europie.
Sam oligopol prowadzi do ograniczenia konkurencji, a firmy które zdominowały rynek mogą w skoordynowany sposób podnosić ceny. Rząd, świadomie bądź nie, próbując rozwiązać problem wymyśla coraz więcej regulacji, a poprzez swój interwencjonizm kontynuuje błędne koło.
Lekarstwo gorsze od choroby
Aby wzmocnić konkurencje na rynku państwo powinno maksymalnie uprościć prawo oraz tak jak to tylko możliwe – obniżyć podatki. W ten sposób małe firmy mogłyby częściej wchodzić na nowe rynki i miałyby większe szanse na odniesienie sukcesu (a co za tym idzie, wzmocnienie konkurencji). Inna sprawa, że to właśnie małe firmy realnie płacą podatki, natomiast „giganci” potrafią się przed nimi uchronić
W praktyce reakcja państwa jest zazwyczaj zupełnie inna. Rząd decyduje się na różnego typu interwencje, co kończy się dodatkowymi regulacjami oraz wzrostem biurokracji. Co za tym idzie, rosną również wydatki budżetu państwa.
Grafika pokazuje średnie wydatki rządowe w stosunku do PKB dla różnych krajów. Poziome czerwone linie pokazują skalę wydatków państwa w strefie euro i USA. Z kolei słupki pokazują jak wyglądało to 100-150 lat temu.
Zauważcie, że są to dane z 2014 r., tymczasem w ostatnich latach wydatki budżetowe nadal szybko rosły.
Co się dzieję, gdy rozrasta nam się rząd? Potrzeba więcej urzędników pilnujących czy aby na pewno prawa i regulacje są przez obywateli należycie przestrzegane. W większości są to osoby pracujące nieefektywnie, które więcej dobrego zdziałałyby w konkurencyjnym sektorze prywatnym. To właśnie sektor prywatny dostarcza wartości dodanej.
Źle reagujący rząd to pierwszy problem. Drugim jest fakt, że zmanipulowane społeczeństwo, zamiast domagać się wolności gospodarczej, chce podniesienia podatków (grafika poniżej).
Założenie większości osób jest takie, że wyższe podatki dla bogatych pozwolą na wsparcie biedniejszej części społeczeństwa. W ten sposób miałoby dojść do zaniku nierówności społecznych. To bzdura. Po pierwsze, jeśli mocno opodatkujemy bogatych, to stracą oni motywację do bycia „produktywnymi”.
Po drugie, praktyka mówi, że w przypadku podniesienia podatków, czołówka najbogatszych i tak ich uniknie. Haracz dosięgnie jedynie tych, którzy ciężko pracują, a jednocześnie nie stać ich na armię prawników, która pomogłaby im uciec przed podatkami.
System po upadku Lehmana – totalna dominacja bankierów
W 2008 roku banki centralne zaczęły na ogromną skale skupować aktywa takie jak akcje czy obligacje. W ten sposób przyczyniły się do dalszego pogłębiania nierówności społecznych. Jak to możliwe? Swoim dodrukiem banki centralne bardzo mocno podniosły ceny aktywów na giełdzie, tymczasem akcje i obligacje są głównie w posiadaniu najbogatszych obywateli.
Podsumowując, po 2008 roku miliony zwykłych Amerykanów musiały pogodzić się z niższym standardem życia, a ich wynagrodzenia po kryzysie rosły co najwyżej w podobnym tempie jak oficjalna inflacja. Ten okres zwiększył frustracje w społeczeństwie amerykańskim. Dlatego też dzisiaj wielu zwykłych obywateli USA łatwo daje się przekonać, że to kapitalizm jest ich największym wrogiem, a jedyny ratunek może przynieść im interwencja państwa.
Potwierdza to badanie w którym Amerykanie odpowiadali na pytanie „Komu można powierzyć zatroszczenie się o Twoje interesy?”. Można zauważyć, że coraz więcej młodych osób liczy na pomoc polityków.
Efekt zmiany myślenia ludzi na Zachodzie jest taki, że do władzy dochodzą osoby o poglądach socjalistycznych, a czasem wręcz komunistycznych. W pierwszej kolejności na myśl przychodzą nam Stany Zjednoczone i ich nowy prezydent Joe Biden. Kolejne tego typu przykłady możemy znaleźć na południu Europy. Zarówno w Hiszpanii jak i Portugalii u władzy znajdują się osoby, które nie kryją swoich sympatii dla komunistycznych postaw. Własność prywatna przestaje być świętością co w długim terminie tragicznie odbije się na gospodarce.
Jako przykład posłużyć nam może Portugalia, która wprowadziła możliwość wywłaszczenia nieruchomości w związku z planem „odbudowy” gospodarki. Tamtejszy rząd uchwalił prawo, dzięki któremu państwo będzie mogło wywłaszczyć obywateli w sytuacji „wyższej konieczności”.
Zgodnie z nowym prawem osoba pozbawiona przez państwo nieruchomości powinna otrzymać „należyte” odszkodowanie. Nie będzie mogła natomiast odwołać się od decyzji państwa.
Za inny, pionierski przykład wywłaszczenia może posłużyć nam rząd hiszpańskich Balearów. To właśnie tam chcąc „poprawić” sytuację najbiedniejszych mieszkańców, rząd zdecydował się na kradzież 56 nieruchomości – 27 na Majorce, 23 na Minorce, a sześć pozostałych na Ibizie.
Do wywłaszczenia miało dojść w zamian za wcześniej wspomniane, „należyte” odszkodowanie, wynoszące mniej więcej 60% rynkowej ceny nieruchomości. Na szczęście, ze względu na duże wpływy lobby hotelarskiego, decyzja rządu szybko została zaskarżona. Ostatecznie Sąd Najwyższy stwierdził, że działania są niezgodne z prawem. Tak czy inaczej tego typu sytuacje pokazują w którym kierunku idzie południowa Europa.
Wszystkie procesy o których mowa powyżej (większy rząd, interwencje państwowe) będą najprawdopodobniej przybierać na sile zwłaszcza w USA oraz na południu Europy. Świadczy o tym kolejne badanie w którym Amerykanie odpowiedzieli na pytanie „Czy społeczeństwo byłoby lepsze, gdyby zniesiono wszelką własność prywatną i majątek byłby w posiadaniu rządu dla dobra wszystkich?”.
Jak widać, wśród najmłodszych, poparcie zniesienia własności prywatnej jest czterokrotnie wyższe niż wśród starszych pokoleń.
O ile poparcie dla komunizmu wciąż jest stosunkowo niskie to postulaty socjalistyczne znajdują ogromny posłuch wśród młodych, zachodnich pokoleń. Postulaty typu „zwiększymy minimalną krajową” świetnie się sprzedają. A w zamian za „mieszkanie dla młodych” czy też inne obietnice, zdobywa się większość i wygrywa wybory. Skale zjawiska dobrze oddaje kolejny wykres, który pokazuje jaka część Amerykanów byłaby w stanie zagłosować na socjaldemokratów.
Nastroje wśród młodych obywateli państw Zachodnich dobrze oddaje także kolejny wykres, gdzie widać pozytywny stosunek do dochodu podstawowego. To rozwiązanie popiera 43% młodych, a kolejne 27% to osoby niezdecydowane.
Po zapoznaniu się z wynikami tych ankiet natychmiast przypominają się plany globalistów, którzy co roku spotykają się na forum w Davos. Przypomnijmy, że w ramach strategii „Wielkiego Resetu”, którą przedstawił Klaus Schwab już za kilka lat „nie będziemy mieć nic, a i tak będziemy szczęśliwi”.
Z jednej strony taka zapowiedź Schwaba brzmi jak spełnienie marzeń milionów młodych Amerykanów i Europejczyków. Z drugiej zaś trudno się z tego powodu cieszyć ponieważ wszyscy doskonale wiemy czym grozi odejście od własności prywatnej.
Jak wypada porównanie z Azją?
Zarówno Chiny jak i wiele innych krajów azjatyckich, to państwa w których produkuje się i wysyła towary na cały świat. Prowadzi to do szybkiego ich bogacenia. Zobrazować to może chińskie PKB per capita denominowane w dolarze za ostatnie 40 lat.
W odróżnieniu od Zachodu, w Azji praca wciąż jest fundamentem funkcjonowania. Znacznie bliższe jest tam podejście zachęcające do pracy. Z kolei na Zachodzie zaczyna dominować myślenie rodem z PRL – „czy się stoi, czy się leży…”.
Trwająca pandemia uderzyła najpierw w Azję. Jednocześnie to Azja jako pierwsza sobie z nią poradziła. Kiedy inne kraje zamykały gospodarki po raz drugi, Chiny pracowały na pełnych obrotach. Efektem jest znaczny wzrost ich udziału w światowym eksporcie. Pod koniec ubiegłego roku Chiny zanotowały największą nadwyżkę handlową w historii. Jeśli pandemia potrwa dłużej to Azja wyjdzie z niej nieporównywalnie silniejsza niż Zachód.
Dobrze radzi sobie większość azjatyckich tygrysów. Sytuację miarodajnie oddaje transport morski. Statki z Chin do USA i UE płyną w pełni załadowane, a wracają głównie z pustymi kontenerami.
Swoją drogą, ze względu na lockdown w pierwszej połowie 2020 roku, handel z Chinami był mocno ograniczony, a tysiące pustych kontenerów utknęło w Europie i Stanach Zjednoczonych. Gdy sytuacja wróciła do normy, zainteresowanie chińskimi produktami dało o sobie znać. Duży popyt na ich produkty sprawił, że koszty transportu morskiego wystrzeliły.
Nie ulega większej wątpliwości, że idziemy w kierunku resetu po którym to Wschodnie nacje będą mieć dużo większe znaczenie niż dziś. Będzie to zresztą realizacja zapowiedzi bankierów. Choćby Christine Lagarde, prezes Europejskiego Banku Centralnego w jednej ze swoich wypowiedzi stwierdziła, że za kilka lat siedziba MFW może być właśnie w Pekinie.
Nie ulega wątpliwości, że na dzień dzisiejszy, najwięcej z kapitalizmu pozostanie nam w Europie Środkowej i Azji i to właśnie tam trzeba szukać okazji inwestycyjnych.
Podsumowując, można powiedzieć, że Zachód konsumuje swoją przyszłość, a Wschód sobie tą przyszłość buduje.
Jak wykorzystać sytuację, aby ochronić swój kapitał?
Azjatyckie kraje są dobrze zorganizowane, a tamtejsze społeczeństwa – chcą działać, pracować i bić się o swoje. Dla nich kapitalizm to szansa. Z kolei na Zachodzie kapitalizm został skorumpowany i zmienił się w system który służy głównie bankierom, politykom i dużym korporacjom. Coraz więcej ludzi (zwłaszcza młodych) zaczyna nienawidzić obecny ustrój. Wydaje im się, że to co ich krzywdzi to kapitalizm.W praktyce jednak na Zachodzie mamy dziś ustrój typowo socjalistyczny, bo jak inaczej nazwać system w którym za ponad 50% gospodarki odpowiada państwo?
Co gorsza, w Europie Zachodniej i USA mamy wyjątkowo wysoki poziom biurokracji, a ta w naturalny sposób blokuje konkurencyjność i kreatywność młodych pokoleń. Jednocześnie mamy też postępujący proces niszczenia waluty.
Tak czy inaczej, młode pokolenie na Zachodzie chcą zmiany idącej w stronę kontroli i opiekuńczości – socjalizmu i komunizmu.
Politycy chcą zdobyć poparcie, wiec reagują na żądania wyborców. Stąd zasiłki, dodatki, a czasem wręcz zapowiedzi dochodu podstawowego. To wszystko sprawi, że zwykłym ludziom przez jakiś czas będzie łatwiej, wygodniej. W długim terminie konsekwencje będą jednak tragiczne, a tego typu polityka stworzy pokolenie któremu nie będzie się chciało pracować.
Z perspektywy inwestora oznacza to, że lepiej szukać okazji inwestycyjnych w Azji, niż na drogim rynku w USA albo w zachodnich zbankrutowanych krajach UE.
Oprócz Azji, także w Europie Środkowo-Wschodniej ludzie chcą działać, pracować, budować przyszłość i nie siedzieć bezczynnie. Takim przykładem może być Polska i ostatnia akcja #otwieramy. Dlatego też wydaje się, że nasz region będzie wolniej szedł w stronę socjalizmu niż reszta sąsiadów z Zachodu. Zapewne wynika to po części także z faktu, że starsi ludzie dobrze pamiętają dobrodziejstwa socjalizmu.
Warto dodać, że degeneracja gospodarki USA oznaczać będzie stopniowy upadek dolara, a ten z kolei przełoży się na wzrosty cen aktywów materialnych. Najwyraźniej właśnie na taki scenariusz szykuje się Bill Gates, który stał się największym w USA posiadaczem ziemi rolnej.
Autor poleca również:
- Przyszłość rynku? Gry segmentu Premium Indie i redukcja CO2, twierdzi Paweł Biedrzycki
- Elbudowa traci już 60%. Akcje spółki znikną z GPW 9 kwietnia!
- Grodno raportuje sprzedaż na poziomie 712 mln zł za rok obrotowy zakończony 31 marca
Zapisz się do newslettera Comparic.pl >>
| Dziękujemy za przeczytanie naszego artykułu. Bądź na bieżąco! Obserwuj nas w Wiadomościach Google. Obserwuj nas >> |
Bardzo dobry artykuł, oby było więcej tego typu treści. Szkoda że tak mało osób zwraca na to uwagę że problemem jest współczesny parasocjalizm który został sprzedany społeczeństwu jako kapitalizm. I ten nieistniejący kapitalizm ma być przyczyną całego zła. To co się obecnie wyprawia to gaszenie pożaru benzyna. Zresztą bardzo podobnie było w latach 30 w USA. Hover, dziś w mediach głównego nurtu przedstawiany jako liberał, stosował skrajnie etatystyczne środki do walki z kryzysem 29 roku, a tym samym jeszcze bardziej go pogłębiał. Zaś new deal Roosvelta przedstawiany jak bezdyskusyjny sukces gospodarczy, doprowadził do stagnacji gospodarczej trwającej przeszło dekadę. Dopiero powrót do gospodarki kapitalistycznej w latach 50 przerwał ten ciąg.
Nikt nie jest tak głupi żeby czuć się niewolnikiem w systemie kapitalistycznym i jednocześnie chcieć socjalizmu, który doprowadzić musi do komunizmu. Człowieku, w komunizmie mordowane i prześladowane są miliony. Ten artykuł pisał absolutny krwtyn