Śmierć solidarności pokoleniowej. Stop inflacji i podwyżkom!

Śmierć solidarności pokoleniowej. Śmierć idei, która na ołtarzu poświęciła przyszłość milionów młodych, pracujących Polaków, w imię chwilowej satysfakcji emerytów. Dość wyzysku klasy pracującej na rzecz emerytów, którzy w czasach PRLu nie wypracowali żadnego bogactwa, za to obiecano im przywilejów, które dzisiaj wymagają poświęcenia i zadłużenia pokoleń Polaków. Dość patokatolickiego zamordyzmu i moherowego dyktatu. Mnie jako młodego człowieka nie interesują sprawy światopoglądowe, niech każdy w kwestiach spornych (którymi mydli nam się oczy od lat), czyli aborcji i LGBT, będzie panem swojego sumienia. Zależy mi jedynie na zakończeniu szarpania się z życiem aby przeżyć kolejny miesiąc. Chcę zbudować spokojnie kapitał i wiedzieć, że moje dzieci po mnie go odziedziczą. Dość okradania nas młodych, pracujących, przez ZUS i NFZ, na rzecz emerytów, którzy chodzą do lekarzy dla sportu. Nie może być tak, że mój czas i moje ciężko zarobione pieniądze, są poświęcane na rzecz rozwoju patologii. Nie może być tak, że jedna z drugą grupa społeczna, w poczuciu pokrzywdzenia dała się omamić partii politycznej, która kupując głosy patologii i emerytów, doprowadzi nas do ruiny. Musimy się obudzić, to zaszło za daleko. Musimy się obudzić.

Zapamiętajcie na przyszłość, w Polsce najłatwiej zapełnić budżet państwa nakładając nowe podatki na pracę. Praca to nasze największe dobro, nie dajmy sobie odebrać życia. Nie dajmy zakuć się w kajdany.