Walka Jana Pawła II z pedofilią, wszystkie reformy od 1983 do 2003r.
1983 - Nowy Kodeks kanoniczny
Kanon 1395 – § 2. „Duchowny, który (…) wykroczył przeciwko VI przykazaniu Dekalogu, jeśli jest to połączone z użyciem przymusu lub gróźb, albo publicznie lub z osobą małoletnią poniżej lat szesnastu, powinien być ukarany sprawiedliwymi karami, nie wyłączając w razie potrzeby wydalenia ze stanu duchownego”.
Kodeks miał za zadanie decentralizacji walki z pedofilią i przekazania kompetencji biskupom. Nie była to liberalizacja, jak chcą niektórzy, a dostosowanie się do współczesnego poglądu naukowego, że pedofilia to choroba psychiczna, którą można wyleczyć, biskup miał ocenić – oczywiście z psychologiem - czy dany ksiądz jest osobą, która po terapii może kontynuować pracę, czy też jest zbyt niebezpieczny. Dzisiaj wiemy, że pedofilem jest się całe życie
And the issue of the Church's use of these psychologists was not a surprise to the Globe when it actually interviewed Cardinal Bernard Law in November 2001, only two months before the Globe's historic coverage:
Reflecting on the most difficult issue of his tenure in Boston, Law said he is pained over the harm caused to Catholic youngsters and their families by clergy sexual misconduct, but that he always tried to prevent such abuse.
"The act is a terrible act, and the consequence is a terrible consequence, and there are a lot of folk who have suffered a great deal of pain and anguish. And that's a source of profound pain and anguish for me and should be for the whole church," he said.
"Any time that I made a decision, it was based upon a judgment that with the treatment that had been afforded and with the ongoing treatment and counseling that would be provided, that this person would not be [a] harm to others."
Law said the current policy, which bars child-abusers from ever having a job that involves contact with children, is good, but that he wished he knew when he started that pedophilia is essentially incurable.
"I think we've come to appreciate and understand that whatever the assessment might be, the nature of some activity is such that it's best that the person not be in a parish assignment," he said. - //www.themediareport.com/...
1988 - Pastor bonus
Papież wprowadził konstytucję apostolską Pastor bonus (Dobry Pasterz) z 1988 r. Konstytucja ta mówi stanowczo, że „Wykroczenia przeciwko wierze oraz poważne przestępstwa, tak przeciwko obyczajom, jak i te popełnione podczas sprawowania sakramentów, doniesione do Kongregacji Nauki Wiary, muszą być przez nią rozpatrzone, a gdyby zaszła potrzeba, Kongregacja ta powinna przystąpić do określenia lub nałożenia sankcji kanonicznych (…)”. Przy okazji publikacji listu zatwierdzone więc zostały także sądowe kompetencje, przypisane w tym kontekście Kongregacji Nauki Wiary. Kongregacja została upoważniona do działania w tych przypadkach „jako trybunał apostolski”.
https://www.przewodnik-katolicki.pl/…/Jan-Pawel-II-nie-pozo…
1989 - Konwencja ONZ o prawach dziecka
Takie myślenie spowodowało m.in. przystąpienie w 1989 r. Stolicy Apostolskiej do Konwencji ONZ o prawach dziecka, mimo że Watykan nie jest formalnie pełnoprawnym członkiem tej organizacji. Podpisanie Konwencji przez stronę kościelną było jednak wyraźnym znakiem danym światu, że Stolica Apostolska jest żywo zainteresowana tym tematem i chce się w obronę praw dziecka angażować. Podpisanie Konwencji było też efektem głębokiego przekonania, zwłaszcza samego Jana Pawła II, że będzie ona stanowiła uniwersalną postawę ochrony praw dziecka. Warto też pamiętać, że papież Wojtyła niejednokrotnie przywoływał w swoich wystąpieniach problem niesłusznie cierpiących dzieci we współczesnym świecie. Mówił o zagrożeniach, zarówno wynikających z sytuacji społecznej i ekonomicznej różnych państw, ale także z powodu niemoralnych postaw dorosłych wobec dzieci. W tym kontekście zwracał również uwagę na głębokie zranienia wynikające z wykorzystania seksualnego nieletnich.
https://www.przewodnik-katolicki.pl/…/Jan-Pawel-II-nie-pozo…
1994 - Indult dla USA
Stolica Apostolska udzieliła indultu biskupom Stanów Zjednoczonych: wiek dla zdefiniowania przestępstwa kanonicznego wykorzystania seksualnego osoby małoletniej został podniesiony do osiemnastu lat. Ponadto czas przedawnienia został wydłużony do dziesięciu lat, liczonych od ukończenia przez ofiarę osiemnastego roku życia. Wyraźnie polecono biskupom, by procesy kanoniczne były przeprowadzane w diecezjach. Apelacje zostały zastrzeżone dla Roty Rzymskiej, zaś rekursy administracyjne dla Kongregacji ds. Duchowieństwa.
1996 - Indult dla Irlandii
Indult z 1994 r. dla Stanów Zjednoczonych został w 1996 r. rozszerzony na Irlandię
2001 Sacramentorum sanctitatis tutela. i t De delictis gravioribus
Świadczy o tym również wydany przez niego w 2001r. list apostolski Sacramentorum sanctitatis tutela. A został on opublikowany jeszcze przed tymi wszystkimi tak bardzo nasilonymi informacjami medialnymi na temat wykorzystania nieletnich przez duchownych. Jan Paweł II nie tylko więc reagował na doniesienia medialne, ale sam wychodził z inicjatywą, aby ten problem rozwiązać. List określa wyraźne zasady, które miały obowiązywać w sprawach o „przestępstwo przeciw szóstemu przykazaniu Dekalogu, popełnione przez duchownego wobec osoby młodej, poniżej osiemnastego roku życia”.
Dokumentem wykonawczym, używając prawniczego języka, w stosunku do powyższego listu Jana Pawła II, jest dokument De delictis gravioribus (O najpoważniejszych przestępstwach) z 2001 r. podpisany przez kard. Josepha Ratzingera, ówczesnego prefekta Kongregacji Nauki Wiary. Jego celem było umożliwienie praktycznego egzekwowania przepisów. W dokumencie czytamy wyraźnie o delikcie przeciwko moralności, jakim jest przestępstwo przeciwko VI przykazaniu Dekalogu dokonane prze duchownego z nieletnim poniżej 18. roku życia.
2002 - Karta ochrony dzieci i młodzieży
W kwietniu 2002 Jan Paweł II zaprosił do Watykanu przedstawicieli episkopatu amerykańskiego w celu wspólnego rozpatrzenia problemów związanych z molestowaniem seksualnym nieletnich. W przemówieniu wygłoszonym do nich 23 kwietnia papież podkreślił, że „nadużycia wobec młodych są poważną oznaką kryzysu, dotykającego nie tylko Kościół, ale także całe społeczeństwo. Zaznaczył, że w szeregach duchowieństwa i w życiu zakonnym nie ma miejsca dla tych, którzy mogliby zrobić coś złego młodzieży i o tym ludzie muszą wiedzieć, podobnie jak o tym, że biskupi i księża są całkowicie zaangażowani na rzecz pełni prawdy katolickiej w sprawach dotyczących moralności seksualnej, podstawowej prawdy dla odnowy zarówno kapłaństwa i biskupstwa, jak i małżeństwa i życia rodzinnego”.
IV W 2002 roku w Ameryce wydano kartę ochrony Dzieci i Młodzieży, która wprowadzała szereg reform w USA, w tym:
ARTYKUŁ 1. Diecezje/eparchie mają za zadanie dotrzeć do ofiar/przetrwałych oraz ich rodzin i okazać im pomoc w osiągnięciu równowagi zarówno emocjonalnej jak i duchowej. Pierwszym obowiązkiem Kościoła względem ofiar jest uzdrowienie i pojednanie. Każda diecezja/eparchia ma obowiązek kontynuowania pomocy każdej osobie, która była jako niepełnoletnia ofiarą seksualnego wykorzystywania przez każdego kto pełnił jakąś służbę w Kościele, niezależnie od tego kiedy nadużycie to miało miejsce, niedawno czy wiele lat temu. Pomoc ofiarom powinna zawierać: świadczenie poradnictwa, pomoc duchową, grupowe wsparcie, oraz inne świadczenia socjalne uzgodnione przez poszkodowanych i diecezje/eparchie.
ARTYKUŁ 4. Diecezje/eparchie są zobowiązane do zameldowania władzom publicznym wniesiony zarzut seksualnego wykorzystywania osoby nieletniej.
ARTYKUŁ 5. Potwierdzamy słowa Jego Świątobliwości, Papieża Jana Pawła II, z jego Przemówienia do Kardynałów i Przedstawicieli Konferencji Episkopatu Stanów Zjednoczonych: „W kapłaństwie i Życiu religijnym nie ma miejsca dla tych, którzy skrzywdziliby nieletniego.” (…) Diecezjalne/eparchialne przepisy mają sprawić, że nawet po pojedynczym czynie seksualnego wykorzystywania nieletniego – bez względu na to kiedy został popełniony – który został wyznany lub ustalony po właściwym i zgodnie z prawem kanonicznym przeprowadzonym procesie; aby winny ksiądz lub diakon został na stałe odsunięty od pełnienia funkcji i jeżeli tak nakazano, wydalony ze stanu duchownego.
Artykuł 13. Diecezje/eparchie mają sprawdzać przeszłość wszystkich inkardynowanych i nieinkardynowanych księży i diakonów, którzy są zaagażowani w posługę kościelną w diecezji/eparchii i wszystkich pracowników diecezjalnych/eparchialnych w parafiach/szkołach oraz innego zatrudnionego personelu i woluntariuszy, których obowiązki związane są z ciągłym, niedozorowanym kontaktem z nieletnimi. W szczególny sposób wykorzystując do tego środki prawa wykonawczego oraz innych agencji społecznych. Ponadto, mają stosować właściwą technikę oceny i weryfikę w podejmowaniu decyzji o zdolności kandydatów do święceń (cyt. National Conference of Catholic Bishops, Program of Priestly Formation, 2006, no. 39)
2003 - Konferencja psychiatrów
W kwietniu Papieska Akademia ds. Życia zorganizowała trzydniową konferencję zatytułowaną „Przemoc wobec dzieci i młodzieży przez katolickich księży i zakonników”, na której ośmiu niekatolickich ekspertów psychiatrycznych zaproszono do rozmowy z przedstawicielami wszystkich watykańskich dyplomatów.
https://web.archive.org/…///www.zenit.org/article-9560…