Depresja u mężczyzn - objawy, przyczyny, leczenie. Jak rozpoznać depresję? Jak pomóc osobie chorej? Dlaczego ludzie ukrywają depresję?

Mianem depresji określa się zaburzenia psychiczne, które odnoszą się do konkretnych objawów depresyjnych, związanych z występowaniem chorób afektywnych. Depresja to choroba, której skutkiem jest obniżenie nastroju, znacząco wpływające na życie pacjenta. Jakie są objawy depresji? Warto pamiętać, że osoby chore na depresję często skrywają smutek i mogą starać się pokazać, że dają sobie radę ze swoimi zaburzeniami. Dopiero pilna obserwacja pozwala zauważyć, że ktoś z naszych bliskich czy kolegów cierpi na depresję.

Rozumiesz - pomagasz. Wyjątkowy filmik gdynianki Katarzyny Napiórkowskiej pozwala zrozumieć depresję, którą często bagatelizujemy

Osoba chora na depresję ma poczucie niskiej wartości, nie uważa, że zasługuje na czyjąś uwagę i troskę. Próbuje sama mierzyć się z dolegliwościami, obwiniając się o to, że nie może czerpać radości z życia. Depresja bywa ukrywana z powodu strachu przed oceną. Chociaż coraz większa jest świadomość społeczna, że depresja jest poważną chorobą, często wymagającą leczenia zarówno farmakologicznego, jak i psychiatrycznego, wciąż jako zaburzenie psychiczne bywa stygmatyzowana i lekceważona. Kampanie społeczne jak np. Twarze Depresji. Nie Oceniam. Akceptuję, czy Depresja. Rozumiesz – pomagasz, "odczarowują" obraz depresji jako wymysłu.

Mężczyźni nie są skłonni do dzielenia się swoimi uczuciami i emocjami. Bywa też tak, że chorując na depresję ukrywają ją nawet przed bliskimi, starając się zwalczać jej objawy środkami psychoaktywnymi takimi jak alkohol czy narkotyki. Z obawy przed oceną nie wyrażają swoich emocji, skrywając je, wierząc w powtarzane mity, że mężczyźni nie płaczą i powinni być silni.

Nadużywanie środków psychoaktywnych bez szukania wsparcia sprawia, że stan fizyczny ulega pogorszeniu. Osoba chora jest przygnębiona, zamknięta w sobie, źle się odżywia, dużo śpi, odmawia kontaktu z ludźmi, zamyka się w domu i zaniedbuje swoje obowiązki i pasje. Dla osoby chorej na depresję nawet tak proste czynności jak prysznic czy przygotowanie posiłku bywają wyczerpujące. Ważne jest wsparcie bliskich, którzy w tym czasie zaopiekują się chorym i pomogą zrobić zakupy czy zabiorą na spacer. Zaniżona samoocena, która jest skutkiem choroby, sprawia, że wstydzą się prosić o pomoc sami. Działania ryzykowne bywają wołaniem o pomoc.

Warto pamiętać, że nie ma konkretnej przyczyny depresji, ale są czynniki, które mogą wpływać na zachorowanie. Zazwyczaj jest to kilka z nich.

Depresja. Objawy, które łatwo przeoczyć u naszych bliskich. Jakie są objawy depresji? Jak ją rozpoznać?

- stresująca praca
- brak stabilności finansowej (utrata pracy, zmiana pracy, przejście na emeryturę)
- dużo obowiązków bez wsparcia partnera i rodziny
- bycie niedocenianym w domu czy pracy
- problemy zdrowotne (zaburzenia hormonalne, problemy z erekcją, cukrzyca, choroby neurologiczne czy przewlekłe)
- brak osób bliskich i zaufanych, samotność
- konflikty w domu
- utrata bliskiej osoby (śmierć, rozwód, rozpad związku)
- bycie obwinianym przez bliskich
- przyczyny biologiczne (zaburzenia równowagi neuroprzekaźników)
- czynniki genetyczne

Rozpoznanie depresji bywa trudne - po pierwsze z uwagi na to, że bywa maskowana, po drugie dlatego, że stany depresyjne wiązać mogą się z trudnym momentem w życiu, ale być bardzo krótkim, przejściowym stanem. Depresja bywa też konsekwencją stresu, który wywiera wpływ na codzienne funkcjonowanie. Bez możliwości odprężenia czy wsparcia stany te prowadzić mogą do sytuacji, która wymaga wsparcia farmakologicznego albo i hospitalizacji.

Wsparcie bliskich osób pomaga poradzić sobie z depresyjnymi stanami. To, co najważniejsze, to odpowiednie podejście, czyli pełne zrozumienia. Depresja to choroba i osoby się z nią zmagające nie chcą słyszeć tekstów o tym, że "jakby pobiegały, to by im przeszło" albo niech znajdą sobie jakąś pasję. To bolesne i może tylko wzmóc poczucie beznadziejności i niskiej samooceny.
Depresja zmienia działanie neuroprzekaźników - oznacza, że to, co wywoływało emocje, teraz tego nie robi. Osoba, która powoli wychodzi z choroby, chętniej interesuje się ludźmi dookoła, przestaje skupiać się na tym, co negatywne, ma chęć na spotykanie się z innymi. To jednak długi proces, podczas którego potrzebuje bliskości, wsparcia dobrym słowem i komplementów. Nie zdziwmy się, jeśli będzie na próby pomocy reagować złością czy agresją - czasem to kwestia epizodu depresyjnego, który jest konsekwencją mierzenia się z ChAD.

ChaD to zaburzenia afektywno dwubiegunowe, w których następują po sobie epizody manii i depresji. Podczas pierwszego z nich osoba chora staje się nadmiernie aktywna, ma też zbyt dużo pewności siebie, często bywa wybuchowa i agresywna. Gdy jednak następuje zmiana, jej zachowanie zmienia się nie do poznania - zaczyna być pełna lęku, przerażona, smutna, nie pamięta, jak jeszcze chwilę temu chciała zawojować świat.

Pojawić się mogą również zaburzenia paranoiczne - wydaje jej się podczas epizodu manii, że ktoś ją szpieguje, podgląda, próbuje zabić. To sprawia, że wiele osób z bliskiego otoczenia jest przerażonych i wycofuje się. Gdy przychodzi epizod depresyjny, nikogo nie ma obok. Zauważenie dziwnego zachowania powinno skłonić nas nie do oceniania tej osoby, ale zainteresowania się tym, z czym się zmaga.

Jeśli mężczyzna, który zazwyczaj był radosny, pewny siebie i sympatyczny, a nagle jego spojrzenie jest pełne "szaleństwa", bywa nadmiernie emocjonalny lub wręcz przeciwnie - nie chce rozmawiać, unika nas, podejmuje ryzykowne zachowania przez spożycie środków psychoaktywnych, to możemy spodziewać się, że mierzy się z zaburzeniami depresyjnymi.