Szpital na Banacha to największa placówka w Polsce. 18 klinik, prawie 600 lekarzy i ogromny blok operacyjny na 23 sale. To również szpital pierwszego stopnia referencyjnego, zakwalifikowany do grona najbardziej specjalistycznych placówek w kraju. To wreszcie szpital kliniczny, w którym mają się kształcić przyszli lekarze. Teoretycznie ma więc nieograniczony dostęp do młodych kadr.
- Takie szpitale powinny przyciągać wszystkich fachowców - słyszymy od kierownika jednej z klinik, który jednak zaraz dodaje, że rzeczywistość wygląda inaczej. - Młodzi lekarze odchodzą stąd w zastraszającym tempie, pielęgniarki nie chcą tu pracować. Nie podoba im się wiele rzeczy, z pieniędzmi włącznie, ale atmosfera w pracy też nie jest bez znaczenia - mówi w rozmowie z TOK FM doświadczony lekarz.
"Dramatyczne braki" kadr
Kilkanaście dni temu opublikowaliśmy w TOK FM dane o oddziałach szpitalnych, których działanie jest zawieszane i tych, które są zamykane. Z różnych stron Polski zaczęły do nas płynąć sygnały, że sytuacja jest gorsza, niż się może wydawać. Liczby nie mówią wszystkiego. To, że gdzieś nie zamknięto oddziału, nie oznacza, że wszystko normalnie funkcjonuje. Trudno było jednak uwierzyć, że braki kadrowe dotyczą centrum stolicy.
- Oczywiście, że to dotyczy stolicy. Być może jest gorzej niż gdzie indziej. Duże miasto, dużo szpitali, dużo pracy do wykonania - mówi w rozmowie z TOK FM wiceprezes Naczelnej Rady Lekarskiej Krzysztof Madej, który na co dzień jest chirurgiem w szpitalu przy Banacha. Przyznaje, że odpływ pracowników w ich placówce jest dramatyczny. Poszukiwani są nie tylko młodzi chirurdzy - od dyrekcji szpitala słyszymy, że natychmiast zatrudniłaby 20 pielęgniarek anestezjologicznych. Gdyby tylko znalazły się takie, które chciałyby pracować.
Potęga z problemami
Szpital na Banacha od jakiegoś czasu jest instytucjonalnie połączony z dwoma innymi szpitalami: pediatrycznym przy Żwirki i Wigury oraz szpitalem klinicznym Dzieciątka Jezus przy Lindleya. Dyrektorem połączonych klinik jest Robert Krawczyk, który w rozmowie z TOK FM potwierdza, że część sal operacyjnych stoi pustych. Przyznaje, że najbardziej doskwierają braki instrumentariuszek i pielęgniarek anestezjologicznych. Brakuje też samych anestezjologów. Dyrektor podkreśla, że od jakiegoś czasu kilka sal - raz pięć, innym razem siedem - jest nieużywanych. Jednak jak się dowiadujemy, liczba ta sięgnęła nawet dziewięciu sal. Gdy pytamy o to dyrektora, nie zaprzecza. Dodaje jednak, że pozostałych kilkanaście pracuje. Co ważne: operacje, które nie mogą czekać, są wykonywane natychmiast.
Sprawdziliśmy, czy sytuacja na bloku operacyjnym wpływa na inne oddziały i kliniki szpitala. Okazuje się, że niestety tak. - Wiemy doskonale, że są kłopoty. Zdarza się, że prosimy o prosty zabieg dla naszych pacjentów. Jeśli coś wymaga warunków sali operacyjnej, musimy czekać zdecydowanie dłużej niż kiedyś. Od ręki wielu rzeczy nie da się załatwić. Pacjent niestety czeka, my też - mówi nam jeden z profesorów.
Ryczałt rządzi w szpitalu
Od jednego z chirurgów słyszymy, że na spotkaniu lekarze zostali poinstruowani, by operacje, które mogą poczekać, przeciągać w czasie. Dowiedzieli się, że tegoroczny ryczałt - czyli pieniądze na funkcjonowanie szpitala - jest wykonywany na poziomie ponad 100 procent i trzeba trochę zaciskać pasa. - W placówce takiej jak nasza ogromna liczba operacji teoretycznie może zaczekać. Planujemy je więc tak, by pieniędzy przyznanych w ramach ryczałtu starczyło, ale to skutkuje wydłużeniem kolejek - mówi nam doświadczony lekarz.
Dyrektor Krawczyk potwierdza, że to kolejny z powodów wstrzymywania pracy sal operacyjnych. Prognozy mówią, ile operacji da się wykonać w ramach przyznanych środków. Gdyby blok operacyjny pracował pełną parą, to szpital musiałby do zabiegów dokładać i się zadłużać. Każdy dyrektor szpitala wie, że w obecnym systemie rozliczeń odzyskanie tych pieniędzy od NFZ jest praktycznie niemożliwe.
- To jest marnotrawstwo - mówi Krzysztof Madej z Naczelnej Rady Lekarskiej, gdy pytamy o puste sale operacyjne, ale zaznacza, że to nie jest problem jednego szpitala. - To jest problem systemu, który widać na każdym kroku, a o jego rozwiązanie trzeba pytać ministerstwo zdrowia - mówi Madej.
Długi rosną, kolejki też
Centrum Kliniczne ma grubo ponad 800 milionów długu. Szpitale połączono, by zmniejszyć to zadłużenie, ale jak się nieoficjalnie dowiadujemy, mimo cięć w administrowaniu ogromną placówką, nie udaje się powstrzymać powiększającej się dziury.
Dyrektor Krawczyk zaznacza, że gdyby ryczałt był wyższy, stanąłby na głowie, by ściągnąć do siebie personel. Z takim ryczałtem jaki ma, nie może jednak pozwolić sobie na znaczące zwiększanie liczby operacji.
"Zaczęliśmy się w tym bajzlu urządzać"
Co ciekawe, informacje o wstrzymanej pracy sal operacyjnych nikogo w szpitalu nie dziwią. Po pierwsze, wszyscy znają sytuację i mniej lub bardziej ją odczuwają. Po drugie, nie ma winnego. Wszyscy nasi rozmówcy raczej współczują dyrekcji, bo wiedzą, w jakim systemie przyszło im pracować. A sama dyrekcja bezradnie rozkłada ręce z hasłem "no i co mamy na to poradzić" na ustach. Jeden z profesorów parafrazuje nawet słynne powiedzenie. - Panie redaktorze, to, że funkcjonujemy w bajzlu, nie jest najgorsze. Najgorsze, że się w nim zaczęliśmy urządzać - mówi chirurg.
Na pytanie: dlaczego wiele osób nie chce mówić o tej sytuacji głośno, twierdzą, że to i tak nic nie zmieni, a chętnych do wychodzenia przed szereg jest niewielu. Obawiają się jednego - że będzie jeszcze gorzej. Średnia wieku chirurgów zbliża się do wieku emerytalnego, a w wielu klinikach nie ma rezydentów. Zabiegi tak specjalistyczne, jak te przeprowadzane na Banacha, nie ułatwiają robienia specjalizacji i błędne koło się zamyka.
Zwróciliśmy się do NFZ z pytaniem, czy wiedzą o sytuacji na Banacha i czy do Funduszu dotarły informacje o nieczynnych salach operacyjnych. Na razie nie otrzymaliśmy odpowiedzi.
Na ten temat będziemy rozmawiać z gośćmi TOK FM o 6:20 w Pierwszym Śniadaniu w TOK-u oraz w Magazynie EKG po godz. 9:00. Zapraszamy do słuchania!
