Aerostaty.pl |
||
Nowości Balony Sterowce |
Aerostaty.pl > Wega WegaW 1984 roku odbył się start dwóch radzieckich sond Wega. Obie sondy obok tradycyjnych lądowników zostały wyposażone balony unoszące się w atmosferze Wenus.Program Wega obejmował 2 identyczne sondy kosmiczne:
Obie sondy dotarły do Wenus 11 i 15 czerwca 1985 roku. Każda z nich zawierała moduł lądowania o masie 1 500 kg i 240 cm średnicy. Zawierał on lądownik i balon.
Balony został zaprojektowane tak, aby unosić się na wysokości 54 km nad powierzchnią planety - w najbardziej aktywnej warstwie chmur Wenus. Zasilanie balonów pozwalać miało na 6 godzin działania - pomiarów ciśnienia atmosferycznego, temperatury, prędkości wiatru i gęstości. Oba balony działy jednak dłużej, bo ponad 46 godzin każdy. Balony były typu ciśnieniowego (ang. superpressure) o średnicy 3,54 m i wypełnione były helem. Każdy z balonów ważył w sumie 21 kg z czego przypadało:
Balony miały średnicę 3,54 m. Zostały wykonane we Francji z dość grubego materiału (około 340 g/m2).
Gondole balonów były długie na 1,3 m i wisiały pod powłoką na linie o długości 13 m. Górna stożkowa część gondoli stanowiła antena nadawcza o długości 37 cm i szerokości 13 cm. Pod nią znajdował się system kontroli lotu oraz nadajnik radiowy. Najniższa sekcja zawierała baterie do zasilania i przyrządy pomiarowe:
Aby zmieścić się w wąskim paśmie transmisji danych na Ziemię zastosowano kompresję danych i pomiar przyrządów co 75 sekund. Transmisja pozyskanych i zapisanych danych odbywała się co 2 godziny. Nadajnik radiowy umożliwiał wysłanie danych z prędkością 2 048 bitów na sekundę. . Maksymalna moc nadajnika wynosiła 4,5 W. Balony były śledzone przez 20 radioteleskopów na Ziemi. 6 z nich były rosyjskie, pozostałe 14 było koordynowane przez francuską agencję kosmiczną CNES i zawierały także należące do NASA (Deep Space Network). Przez 4 dni lotu balonów odebrano z nich 1200 oddzielnych sesji danych.
Znaczne odległości między radioteleskopami na Ziemi (5-10 tys. km) umożliwiły na lokalizację balonów w atmosferze Wenus. Balony zostały odrzucone po zacienionej stronie Wenus i napompowane na wysokości 50 km. Potem wzniosły się kilka km wyżej. Wraz z wiatrem przemieściły się one (np. Wega 2 z prędkością średnią 66 m/s) z zacienionej strony planety na oświetloną. Tam baterie się wyczerpały i utracono kontakt z balonami. Baterie litowe miały masę 1 kg i przewidywany czas działania 46-52 godzin.
|